Wat houdt jou tegen om dingen niet te ‘gaan’ doen?
Ik heb 23 jaar in het MBO-onderwijs gezeten en om eerlijk te zeggen waren dat er toch een aantal teveel. Of in ieder geval in de functie als docent.
Eind 2006 raakte ik over gespannen. Ik kreeg een heel re-integratie traject en kwam weer terug in het onderwijsproces. Toch ging er iets scheef. Het koste me teveel moeite om mijn werk ‘goed’ te doen. Met de leerlingen had ik het nog steeds naar mijn zin, maar de rest eromheen niet.
Toch maakte ik geen tijd en energie vrij om iets anders te zoeken.
Ik ging 3 maanden op reis en had me voorgenomen om in die tijd na te gaan denken over wat ik wilde met mijn leven. Dat klinkt zwaar en dat was het ook. Ik kwam er in m’n eentje niet uit met als gevolg dat ik bij terugkomst weer mijn oude leventje oppakte.
Toen veranderde er veel op mijn werk. Met niveau 2 gingen we naar een ander gebouw en werden we afgesneden (zo voelde dat) van niveau 3+4. We kregen een teamleider die zich met mijn klassen ging bemoeien. Dat was haar taak, maar daar had ik nog nooit eerder mee te maken gehad.
De teamleider zag in mij een bedreiging, begreep ik later, en zorgde ervoor dat ik naar functie elders werd begeleid. Dit was voor mij zo heftig dat ik me ziek moest melden.
Na een halfjaar op de bank te hebben gezeten en geen re-integratie aangeboden te hebben gekregen, was ik het zat. Ik moest weer iets gaan doen.
Ik moest me over mijn belemmeringen heen zetten. Achter de veilige muur vandaan komen en in de actie gaan.
O wat was dat eng. Gelukkig had ik hulp van mijn therapeut en mijn huisarts, maar het was toch echt aan mij om in de actiemodus te gaan. Heel bewust tik ik het woord gaan, want komen kan ook wel later.
Soms is het zo moeilijk om keuzes te maken en ze te gaan doen. Zijn er allerlei belemmeringen die je tegen houden. Zeg maar: gevangen houden.
Tegen welke belemmeringen loop jij aan?
Waar kom jij niet aan toe?
Wat ga je uit de weg, terwijl je het graag zou willen?