Wie zijn kop in het zand steekt mist de mooie dingen in het leven.
Wie doet dat af en toe niet. Zijn kop in het zand steken. Ik heb het pas nog gedaan. Ik was bezig met de website van mijn praktijk te maken en o wat vond ik dat moeilijk.
Er was mij verteld dat het best te doen was, zeker als je wel eens digitale fotoboeken had gemaakt. Nu die digitale fotoboeken heb ik altijd van me afgeschoven. Ik ben er gewoon nooit aan begonnen. Dus om dan nu even een website te maken, die er natuurlijk ook professioneel uit moet zien, dat was wel een dingetje. Hulp vragen staat ergens ver weg verscholen in mijn woordenboek, ik doe liever of ik het niet zie. Het gevolg is dat ik bijna twee maanden ben bezig geweest en uiteindelijk van de week het niet meer zag zitten. Slapen ging niet meer lekker, grote druk om hem nu toch echt af te krijgen en steeds meer vraagtekens en echt geen zin meer om er mee bezig te zijn.
Gelukkig kwam mijn neefje Koen bij opa en oma slapen en ik zag mijn kans. Koen had website maken op school gehad, die weet meer dan ik. ’s Avonds kwam hij mij helpen. Samen ons zitten verbazen over hoe WordPress werkt, maar ik heb er veel van opgestoken. Vooral had ik weer de moed en de zin gekregen om aan de slag te gaan. Het resultaat is dat de website af is. Hier ben ik zo blij mee. Oké het is nog geen 10, maar wel een hele dikke voldoende.
Om te voorkomen dat ik voor de blogs weer mijn kop in het zand zou steken, had ik tegen een paar mensen al verteld dat die er aan kwam. Dus ik moest wel.
Wat ik hiervan mee neem is dat ik veel eerder andere mensen ga betrekken met waar ik mee bezig ben en om hulp vragen als ik het niet weet. Doordat ik zo bezig ben geweest met doen alsof er niets aan de hand was en alles goed ging, ben ik weer gigantisch in de stress geschoten. Heb ik niet volledig kunnen genieten van wat er om bij heen gebeurde. Ben ik veel te lang bezig geweest met iets waar mijn passie niet ligt.
Maar ik heb geleerd dat ik websites kan bouwen, dus dat digitale fotoboek moet nu een eitje zijn.
En door gelijk iets aan te pakken is mijn eerste blog ook af.
Ha Jeanet…………..moet je vaker doen: tekeningetje erbij. Zie je meteen hoe on-confortabel het is om je kop in het zand te steken! Veel succes, Emma