Pas mocht ik samen met een mede schilder een workshop Bijbels
schilderen geven.
Graag wil ik je daar iets meer over vertellen.
De deelnemers kwamen verwachtingsvol, nieuwgierig en een
beetje zenuwachtig de zaal binnen. Ze
zoeken hun plekje op, pakken iets te dringen met wat lekkers en gaan zitten. Ik
voel de spaning. Bij mezelf, want ik wil ze wel een goede workshop geven, en
bij de deelnemers? Wat gaan we doen? Hoe zal het zijn? En ook Wat moet ik
allemaal goed doen?
Ik vertel dat het gaat om het proces en als er iets moois
uitkomt is dat alleen maar mee genomen.
Dan vraag ik ze of ze hun schilderdoek een kleur willen geven als
achtergrond, zodat het wit weg is. Wit wil nogal eens belemmerend werken.
Het valt me op dat er veel blauw wordt gebruikt als achtergrond.
Is dit echt hun kleur of is het toch de groepsdynamiek?
Als de doeken geverfd en gedroogd zijn, lang leven de
haarfohn. Gaan we weer zitten.
Ik vraag ze om mee te gaan in het Bijbelverhaal. Alsof ze
er zelf in zitten. Dat ze het echt voelen.
Op een gegeven moment zit er een keuze in om iets wel of
niet te doen. Alles is goed, wat doe jij?
Het verhaal gaat verder.
Als we klaar zijn krijgen ze kort de tijd om wat aantekeningen
te maken. En dan gaan we los.
Mijn mede-schilder en ik lopen rond. Geven soms een
technische tip, als daar om gevraagd wordt.
Ik hoor de verhalen waarom ze hier zijn gekomen, wat ze
hopen te bereiken.
Ik luister en stel af en toe een vraag en loop weer door.
Als ik nog een keer bij iemand langs loop, zie ik dat wat ze
echt wilde niet terugkomt in haar schildering. Ik stel een vraag. Een beetje
porren. En laat haar met haar gedachten verder gaan.
Bij de volgende geef ik een praktische aanwijzing.
Ik houd hiervan. Door mensen vragen te stellen, ze na te
laten denken en daardoor dichterbij zichzelf en dichter bij God te laten komen.
Daarnaast ook heel praktisch wat handvatten te geven.
Aan het einde van de morgen heeft iedereen een mooi
schilderij waar ze blij mee zijn.
Ze gaan naar huis met meer dan ze hadden verwacht.
Later zie ik de schilders nog regelmatig terug in het dorp
en wordt er regelmatig verteld wat het voor hen heeft betekend en dat het nog
doorwerkt.
Ja hier geniet ik van.