Echt waar.
Als je werkt op een plek die niet goed voor je is, dan kan je letterlijk ziek worden.
Jaren heb ik in het onderwijs op het MBO gewerkt. De klassen waren soms pittig, maar dat was voor mij geen probleem. Het probleem is de organisatie die werknemers niet ziet als waardevol, maar slechts als kostenpost.
Al jaren verbaas ik me over die insteek. Toen ik zelf nog in het onderwijs zat trof het me persoonlijk en lekte ik daar veel energie op. Al die dingen die je moet doen, er nog even bij moet doen met als gevolg dat je op bent. Dat je er ziek van wordt. En niet te vergeten de giftige sfeer die er kan hangen.
Ik weet me dat moment nog goed te herinneren. Het was op een woensdag. Ik kwam ’s morgens de trap af en ik trilde gigantisch. Ik kon niet meer stil staan.
Hier schrok ik erg van. Op advies van iemand nam ik contact op met mijn huisarts en die hield me gelijk thuis. Om te voorkomen dat ik in een burn-out zou terecht komen.
Ik heb dat schooljaar niet af kunnen maken en toen ik op school kwam voor de diplomering, ben ik kokkend naar binnen gegaan. Op mijn laatste energie was ik bij de diplomering van mijn studenten.
Dat was de laatste keer dat ik dat gebouw ben binnen gegaan.
Nu 6 jaar later had ik een afspraak met twee oud-collega’s. Inmiddels werken ze op andere scholen. Iedere keer wilde ze mij overhalen om terug te komen in het onderwijs, maar niet deze keer. Ik schrok van hun verhalen. Hoe er met hen als docenten werd omgegaan.
Ik dacht bij mezelf, ze worden behandeld als wegwerpvoorwerpen.
Alles in mij stuitert. Dit mag niet! Dit kan niet! Dit moet je niet willen! Dit accepteer je niet!
Helaas zijn veel docenten zo goed voor hun leerlingen dat ze doorgaan tot ze er bij neer vallen. Ik heb het zelf ervaren.
Toch is er maar één die hier verandering in kan brengen en dat ben jijzelf.
Mijn huisarts gaf me een zetje door me thuis te houden en ik besloot dat ik niet aan de slag ging voordat ik helemaal beter zou zijn.
Ja dat duurde een tijd en medewerking vanuit de werkgever heb ik niet gekregen.
Dan kan je gaan zitten wachten, maar dat heb ik niet gedaan. Ik was al bij een therapeut en dat traject heb ik voort gezet. Daarnaast ben ik op zoek gegaan naar iets wat mij verder zou helpen.
Ik heb tijd en geld geïnvesteerd en ik ben uit dat dal gekropen.
De beslissing om te stoppen op het MBO was niet makkelijk en ik heb mijn leerlingen echt gemist. Toch wil ik voor geen goud meer terug naar die giftige en onveilige omgeving.
Door het programma heb ik weer bodem gekregen en ben ik gestart met een coach opleiding en uiteindelijk mijn eigen praktijk.
Ik slaap weer en ik geniet van wat ik mag doen.
Ook bij mijn cliënten zie ik groei en rust. Ze staan zekerder op hun voeten en nemen weer hun eigen beslissingen.
Waar ik eerst genoot van de groei van mijn studenten, geniet ik nu van de groei van mijn cliënten. Ieder op hun eigen manier.
Datgene dat mij heeft geholpen om te genieten van het leven, dat gun ik iedereen en ik wil ook jou daarbij helpen. Dit kan op verschillende manieren. Door één op één gesprekken, door korte programma’s en door een training waarbij je zelf en toch samen aan de slag gaat om die gene te worden zoals jij bedoelt bent.
Hoe zit het met jou? Zit je op je plek? Of schuurt er toch iets.
Laat het me weten in de reacties of stuur me een persoonlijk bericht.